εξοδοιπορώ

ἐξοδοιπορῶ, -έω (Α)

πηγαίνω, βγαίνω έξω («πρὶν οὖν τιν' ἀνδρῶν ἐξοδοιπορεῑν στέγης», Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < εξ + οδοιπορώ].